Kliknij tutaj --> 🦣 jak złagodzić świąd u kota

Właściwości octu jabłkowego. Za tajemnicą skuteczności octu jabłkowego stoją takie składniki jak: minerały (fosfor, żelazo, wapń, sód, potas, magnez). Za ich sprawą ocet jabłkowy wykazuje właściwości przeciwbakteryjne i przeciwgrzybicze, które pomagają zwalczać uporczywe swędzenie skóry w przebiegu egzemy. Oprócz tego 4. Podawanie jogurtu naturalnego bez cukru. Podawanie psu zwykłego, niesłodzonego jogurtu zapewnia wiele korzyści zdrowotnych. Niektóre infekcje drożdżakowe i podrażnienia skóry mogą wynikać z problemów z układem pokarmowym psa. Jak się okazuje, swędząca skóra u psa jest często skutkiem problemów typowo trawiennych. Świerzb drążący u kotów wywoływany jest przez roztocza Notoedres cati. Podobnie jak w przypadku świerzbu u psa, charakteryzuje się uporczywym świądem i samouszkodzeniami związanymi z drapaniem. Cykl rozwojowy pasożyta jest bardzo podobny jak Sarcoptes scabiei, pasożyt bytuje na skórze żywiciela, samice drążą kanały w skórze Symptomy świerzbu usznego u kota. świąd w okolicach głowy i uszu. bezwonna, ciemna wydzielina z uszu (jeśli naskórek ulegnie wtórnemu nadkażeniu, wydzielina może przybierać nieprzyjemny zapach) strupy i rany w okolicach uszu i na szyi. zgrubienie, marszczenie się skóry. potrząsanie głową. Jedną z przyczyn nadmiernej utraty sierści przez kota może być obecność pasożytów – np. pcheł. Należy pamiętać, że ich zwalczanie musi objąć zarówno osobniki bytujące na ciele kota, jak i larwy rozwijające się w otoczeniu czworonoga. Wymiana okrywy włosowej u kota to proces jak najbardziej naturalny. Site De Rencontre Gratuit Pour Femme Celibataire. Fot. Africa Studio/AdobeStock Opublikowano: 22:00Aktualizacja: 13:55 Alergia na kota polega na występowaniu reakcji uczuleniowej na alergeny zawarte w sierści kota. Uczulenie na kocią sierść to tak naprawdę alergia na białka, które znajdują się we włosiu zwierzęcia. Alergia na kota – objawyAlergia na kota – co robić w przypadku wystąpienia objawów?Alergia na kota – odczulanie u lekarzaRasy kotów dla alergików Nasze teksty zawsze konsultujemy z najlepszymi specjalistami Koty należą do zwierząt domowych, które najsilniej i najczęściej uczulają. Kocia sierść, podobnie jak substancje wydzielane ze śliną i moczem oraz związki zawarte w ich naskórku, mają bardzo silne właściwości alergenem, odpowiedzialnym za kichanie i katar, jest białko Fel d I, które jest produkowane przez gruczoły ślinowe i łojowe naszych mruczących pupili. Kocie alergeny łatwo unoszą się w powietrzu, a dodatkowo są bardzo lepkie, przez co nietrudno o ich rozprzestrzenienie się po całym domu. Alergia na kota – objawy Alergia na kota najczęściej objawia się problemami z układem oddechowym. Cząsteczki kocich alergenów mają mikroskopijne rozmiary, więc są po prostu wdychane wraz z powietrzem, a następnie drogami oddechowymi docierają aż do oskrzeli. Do najczęściej występujących objawów alergii na kota należą: zaczerwienienie spojówek, łzawienie, kichanie, napady suchego kaszlu, uczucie duszności, wodnisty katar, świąd oskrzeli, świszczący oddech, wysypka, swędzenie i zaczerwienienie skóry. Nie można lekceważyć tych objawów, ponieważ alergia na kota może doprowadzić do przewlekłego zapalenia zatok, a nawet astmy. W skrajnych przypadkach kontakt z kocim alergenem może wywołać duszności lub obrzęk krtani utrudniający oddychanie. Konsekwencją może być nawet wstrząs anafilaktyczny, charakteryzujący się nagłym obniżeniem ciśnienia krwi. W przestrzeni zakupowej HelloZdrowie znajdziesz produkty polecane przez naszą redakcję: Zdrowie intymne i seks, Odporność, Good Aging, Energia, Beauty Wimin Zestaw z SOS PMS, 30 saszetek 139,00 zł Energia WIMIN Dobra energia, 30 kaps. 59,00 zł Odporność Naturell Uromaxin + C, 60 tabletek 15,99 zł Terapia bólu pleców Tru+ Elektrostymulator przeciwbólowy, terapia bólu pleców 249,00 zł Odporność Naturell Czosnek Max Bezzapachowy, 90 kapsułek 17,39 zł Alergia na kota – co robić w przypadku wystąpienia objawów? Jak wiadomo, prawdziwi miłośnicy kotów – nawet ci, którzy cierpią na alergię – nie wyobrażają sobie życia bez miauczenia i mruczenia. Wystarczy jednak zmienić kilka przyzwyczajeń, aby uporać się z problemem alergii nawet bez pomocy farmakologicznej. Jak złagodzić objawy alergii na kota? Jak ograniczyć ekspozycję na kocie alergeny do minimum? W niektórych przypadkach wystarczy zastosować dodatkowe środki higieny. Ratunkiem dla wszystkich kociarzy alergików może być: regularne sprzątanie mieszkania (zwłaszcza skrupulatne wycieranie kurzy i odkurzanie podłóg, sof, kanap i foteli), pozbycie się dywanów i chodników, które są siedliskiem sierści kota, zrezygnowanie ze spania z pupilem (najlepiej trzymać go jak najdalej od pokoju, w którym się śpi), zrezygnowanie z zasłon, firan, narzut itp., gdyż gromadzą one duże ilości kociej sierści (jeżeli jednak nie chcemy się ich pozbyć, musimy pamiętać o częstym praniu), regularne i skrupulatne kąpiele kota, regularne czyszczenie kociej kuwety (najlepiej robić to po nałożeniu maseczki ochronnej na twarz). O ile w przypadku alergenów pokarmowych przy odpowiednio silnej woli możliwe jest ich całkowite wykluczenie z menu, o tyle alergeny wziewne, do których należą białka z sierści zwierzęcia, trudno jest w stu procentach wyeliminować z naszego życia. Unoszą się one w powietrzu i znajdują się na przedmiotach wokół nas – nie tylko w domu, ale i na zewnątrz. Alergia na kota – odczulanie u lekarza W przypadku osób uczulonych na kota, które cierpią na duszności, specjaliści zalecają leczenie alergii poprzez podawanie leków przeciwhistaminowych, rozszerzających oskrzela. Popularnym sposobem walki z alergią na kota jest również odczulanie, czyli tzw. immunoterapia swoista. Na czym polega odczulanie na kota? Bazuje ono na regularnych zastrzykach, za pomocą których podskórnie podawane są coraz większe dawki alergenu. Przez pierwsze miesiące terapii zastrzyki podawane są raz na tydzień, a przez kolejnych kilka miesięcy co 4–5 tygodni. W niektórych przypadkach odczulanie na kota może trwać nawet kilka lat. Im wcześniej zdiagnozuje się problem, tym lepiej, ponieważ odczulanie przynosi najlepsze efekty u dzieci. Sposobu tego nie zaleca się jednak u dzieci poniżej 5 roku życia. Zobacz także Rasy kotów dla alergików Wybierając kota, warto wiedzieć, że samce mają w skórze więcej gruczołów łojowych, a więc są bardziej alergizujące niż samice. Warto pamiętać, że pojęcia takie jak ,,koty hipoalergiczne’’ czy ,,koty dla alergików’’ nie są do końca prawdziwe. Nawet jeśli zwierzę pozbawione jest sierści (tzw. sfinks), to alergeny obecne są w jego naskórku. Wymienione poniżej rasy kotów mniej uczulają, ale warto pamiętać, że nie są to w stu procentach koty hipoalergiczne. Rasy kotów stosunkowo mało alergizujące to: sfinks (całkowicie pozbawiony sierści), kot syberyjski, cornish rex, devon rex, kot bengalski, kot jawajski, kot balijski, kot rosyjski niebieski krótkowłosy kot orientalny krótkowłosy, kot neva masquerade. Treści zawarte w serwisie mają wyłącznie charakter informacyjny i nie stanowią porady lekarskiej. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem. Katarzyna Błaszczyk Zobacz profil Podoba Ci się ten artykuł? Powiązane tematy: Polecamy „Pijemy, kiedy chce nam się pić, a nie wtedy, kiedy mamy wodę pod ręką”. O trudnych czasem powrotach do seksu po porodzie opowiadają ginekolog i psycholożka „Wpojono nam, że trzeba dążyć do celu, nawet jeśli po drodze pojawiają się trudności”. Dlaczego tak trudno reagować na mobbing, mówi psycholożka Karolina Ołdak „Chcę wspierać kobiety i w jednym, i w drugim nieszczęściu”- mówi Kasia Morawska, zwolenniczka legalnej aborcji i dawczyni komórek jajowych Marysia Warych: „Ludzie myślą, że mamy dwa tryby: albo nie możemy wstać z łóżka, albo mamy halucynacje i słyszymy głosy. Tymczasem choroba afektywna dwubiegunowa ma różne oblicza” Przez aktualizacja dnia 18:57 Alergiczny nieżyt nosa, zapalenie spojówek, wysypka skórna... alergia na koty jest źródłem wielu nieprzyjemnych objawów. Co ją powoduje? Białko Fel d1 wydzielane przez zwierzę. Aby ulżyć osobom cierpiącym na alergię na koty, warto sprawdzić porady i lekarstwa naszych babć, które często bywają zaskakujące. Przedstawiamy je w dalszej części artykułu. Domowe sposoby na alergię na koty Napar ziołowy na alergię na koty Napar ziołowy znany jest ze swoich właściwości leczniczych może znacznie złagodzić kaszel i kichanie. Zioła są zresztą powszechnie znane i stosowane przy łagodzeniu objawów wielu dolegliwości. W przypadku alergii na kota sprawdzi się suszony tymianek, lawenda, rumianek lub eukaliptus, które mają właściwości łagodzące. Aby przygotować napar, wystarczy podgrzać wodę do 80°C, zaparzać zioła 5 do 10 minut i wypić napar. Do posłodzenia najlepiej użyć odrobiny miodu. On również ma właściwości łagodzące. Najlepszy jest miód ze spadzi jodłowej, który jest doskonałym naturalnym lekiem na dolegliwości laryngologiczne. Glinka zielona Alergia na kota może objawiać się wysypką lub nawet egzemą. Oprócz regularnego picia w celu nawodnienia skóry przyda się również zielona glinka. Nałóż ją w grubych warstwach na zajęte miejsca. Glinka zielona jest naturalnym surowcem bogatym w minerały. To lekarstwo naszych przodków, jednocześnie łagodne i o silnym działaniu. Glinka ma właściwości kojące i lecznicze. Niektórzy naukowcy uważają, że substancja ta ma również działanie antyseptyczne i w pełni wykorzystać jej działanie, należy stosować ją w postaci okładu na podrażnione miejsca. Woda morska i woda różana Łzawią Ci oczy? Aby złagodzić swędzenie, połóż na oczy na kilka minut okłady z zimnej wody. Na powiekach można również położyć wacik namoczony w wodzie różanej. W przypadku podrażnienia błony śluzowej nosa bardzo pomocna będzie słona woda. Możesz kupić wodę morską w aptece lub samodzielnie przygotować roztwór na bazie receptury naszych babć. Rozpuść pół łyżeczki soli w 250 ml gorącej wody (wcześniej zagotowanej), następnie wstrzyknij mieszankę do każdego nozdrza za pomocą gruszki lub butelki z rozpylaczem. W ten sposób usuniesz wydzielinę z nosa i alergeny, które wywołują objawy. ©Shutterstock Również para wodna to doskonały środek na złagodzenie objawów alergicznego nieżytu nosa. Wlej kilka kropli mentolu do miski z gorącą wodą, przykryj głowę i trzymaj twarz nad miską, wdychając opary. Ta stara receptura pomoże ci usunąć śluz, który powoduje katar i kichanie. Cebula Kolejny domowy sposób na alergię na kota to... zwykła cebula. Dzięki zawratej w cebuli kwercetynie, ma ona działanie antyhistaminowe (najwięcej kwercytyny jest w odmianie czerwonej). Ta supermocna cząsteczka antyoksydacyjna potrafi zablokować produkcję histaminy, substancji chemicznej uwalnianej w organizmie w przypadku reakcji alergicznej. Histamina w organizmie ludzkim pełni funkcję mediatora (przenośnika) procesów zapalnych, a także mediatora odczynu alergicznego. Masz ochotę na sok z cebuli? Zaparzaj posiekaną cebulę w litrze wody mineralnej przez kilkanaście godzi. Cebula jest jednym z najbogatszych w kwercetynę pokarmów, jeśli jednak odrzuca Cię jej zapach i smak, to pamiętaj, że kwercetynę zawierają również jabłka, owoce leśne, czarna herbata i czerwone winogrona. Wiadomo również, że pokarmy bogate w witaminę C, takie jak owoce cytrusowe, skutecznie blokują wydzielanie histaminy. Ocet jabłkowy ©Shutterstock Ocet jabłkowy to świetny środek zapobiegawczy. Pomaga zapobiegać alergicznemu nieżytowi nosa wywoływanemu przez koty. Ponadto jabłka zawierają kwercetynę, cząsteczkę odpowiedzialną za poziom histaminy w organizmie. Kwercetyna w połączeniu z antyseptycznymi właściwościami octu zmniejsza objawy alergii. W tym celu wystarczy codziennie pić szklankę wody z dwiema łyżeczkami octu jabłkowego i jedną łyżeczkę miodu. Pokrzywa Pokrzywa to kolejny świetny domowy sposób n a alergię na koty, a konkretnie na złagodzenie kataru. Ta drażniąca, a nawet piekąca roślina to bowiem jedna z najbardziej skutecznych roślin leczniczych. Działa jak środek przeciwhistaminowy i skutecznie łagodzi objawy takie jak zatkany nos czy ból gardła. Zmniejsza stan zapalny dróg oddechowych oraz łagodzi katar i kichanie. Można ją pić w formie naparu dwa do trzech razy dziennie. Pamiętajmy, że pokrzywa jest też dostępna w formie kapsułek, które można kupić w sklepach ekologicznych, aptekach czy drogeriach. Wszystkie te babcine sposoby nie zwalniają nas jednak od zasięgnięcia porady lekarza. Chociaż mogą one pomóc złagodzić objawy i poprawić codzienne życie, tylko lekarz jest w stanie zająć się alergią i zapewnić odpowiednie leczenie. Każdy opiekun psa od czasu do czasu widzi, jak jego pupil się drapie. Do wzmożonego drapania u psa dochodzi często podczas linienia, co jest zupełnie wówczas naturalne. Jeśli jednak pies drapie się ponadprzeciętnie często i intensywnie, a dodatkowo liże i ociera swędzące miejsca na ciele, podejrzenie szybko powinno paść na świąd. Świąd znacząco obniża komfort życia psa i jego samopoczucie. Czasem bywa tak dokuczliwy, że ani pies, ani jego opiekun, nie mogą nawet spokojnie zasnąć. Świąd u psa objawia się na najróżniejsze sposoby. Najbardziej w oczy rzuca się, gdy pies drapie się w określonych miejscach na ciele łapami lub ociera o meble. Natarczywe potrząsanie głową może oznaczać swędzenie w okolicach uszu. W wielu przypadkach niestety nie kończy się na samym swędzie. Poprzez nieustanne drapanie na skórze powstają zapalenia, a bakterie, drożdżaki i inne drobnoustroje mogą dostać się do organizmu psa i wywołać infekcję. Infekcja skóry potęguje swędzenie, przez co pies drapie się jeszcze mocniej i więcej – błędne koło się zapętla. Przyczyny występowania świądu u psa Świąd jest jedną z najczęstszych przyczyn, dlaczego opiekunowie pojawiają się ze swoimi pupilami u weterynarza. Świąd może zostać wywołany przez wiele czynników i schorzeń. Najważniejsze z nich przedstawione zostały poniżej. Rozróżnia się pomiędzy przyczynami pierwotnymi i wtórnymi świądu. Przyczyny pierwotne to takie, kiedy świąd występuje jako pierwszy, dopiero potem pojawiają się zmiany skórne. Przy przyczynach wtórnych z kolei najpierw pojawiają się zmiany skórce, po nich następuje świąd. Ektopasożyty Cheyletiella (roztocza drapieżne) Ten rodzaj roztoczy często jest bagatelizowany, jednak występuje wcale nierzadko. Roztocza drapieżne nie są specyficzną względem żywiciela grupą, występują u psów, kotów i królików. Przenoszone są poprzez kontakt bezpośredni oraz kontakt z otoczeniem. Żyją na powierzchni skóry i żywią się płynami tkankowymi. Świąd wywołany obecnością roztoczy drapieżnych może cechować różna intensywność i zasięg występowania, najczęściej dotyka okolic pleców, łopatek i zewnętrzną stronę uszu u psa. Typowe jest łuszczenie się skóry, zwłaszcza na plecach. Sarcoptes scabiei var. Canis (Psi świerzbowiec drążący) Psi świerzbowiec jest swoisty dla żywiciela, bardzo zakaźny i jest tak zwaną zoonozą (przenosi się na człowieka). Zarazić się można poprzez bezpośredni kontakt z zainfekowanym psem lub poprzez kontakt z jego otoczeniem. Świerzbowiec psi nazywany jest drążącym z tego względu, że drąży sobie tunele w warstwie keratynowej skóry psa, tam składa jaja i zostawia odchody. Odżywia się obumarłymi komórkami skóry oraz płynem tkankowym. Świąd powstaje częściowo przez samą ich obecność, częściowo przez reakcję alergiczną na produkty ich przemiany materii. Najczęściej swędzenie jest nieustające, towarzyszy psu także nocą i w czasie jedzenia czy zabawy. Najczęściej świąd wywołany obecnością świerzbowca występuje na uszach, stawach, brzuchu i klatce piersiowej psa. Później, w stadium zaawansowanym, na całym ciele. Swędzik jesienny (Neotrombicula autumnalis) Swędzik jesienny to pomarańczowo-czerwony gatunek roztocza o wielkości główki szpilki, który występuje najczęściej latem i jesienią. Larwy tego roztocza odżywiają się płynami limfatycznymi gospodarza. Swędziki czyhają na gospodarza w wysokiej trawie i atakują przede wszystkim łapki (między palcami), brzuch i głowę psa. Zwłaszcza u zwierząt wrażliwych ukąszenie takiej larwy może wywołać reakcję alergiczną z towarzyszeniem silnego świądu. Również po usunięciu tych pasożytów swędzenie może nie ustać w najbliższym czasie. Świerzbowiec uszny (Otodectes cynotis) Świerzbowiec uszny atakuje przede wszystkim zewnętrzną część ucha, czasami również okolice uszu. Roztocza te w każdym stadium rozwojowym pożywiają się wierzchnimi płynami tkankowymi i obumarłymi komórkami skóry psa. Przenoszone są poprzez bezpośredni kontakt z zainfekowanym zwierzęciem – najczęściej przez szczeniaki, rzadziej dorosłe psy. Typowymi objawami inwazji świerzbowca usznego jest dokuczliwe swędzenie uszu i ich okolic. Pchły Inwazja pcheł to częsta przyczyna świądu u psów. Pchły są przenoszone na psy przez innych gospodarzy lub – w młodych stadiach rozwoju – ze środowiska. Świąd spowodowany obecnością pcheł najczęściej występuje na plecach i u nasady ogona psa, a także brzuchu, wnętrzach ud i karku. Nadwrażliwość na alergeny zawarte w ślinie pcheł może wywołać u psa APZS czyli alergiczne pchle zapalenie skóry. Alergie Świąd u psa może być spowodowany różnymi alergiami. W przypadku alergii kontaktowej praktycznie każdy alergen (z roślin czy tworzyw syntetycznych) u wrażliwego psa może doprowadzić do powstania reakcji alergicznej w miejscu kontaktu. Często jest to obszar niepokryty sierścią. Często świąd występuje tylko w miejscu kontaktu z alergenem. APZS czyli alergiczne pchle zapalenie skóry to najczęściej pojawiająca się alergia u psa. Wywoływana jest przez każdy gatunek pchły, najczęściej przez pchłę kocią (Ctenocephalides felis), niezbyt wybredną względem gospodarza. Alergeny zawarte w ślinie pchły podczas ugryzienia dostają się do ciała psa. Już niewielka ilość pcheł, czasem tylko jedna, wystarcza, by wywołać reakcję alergiczną u psa. Dotknięte psy cierpią na świąd zwłaszcza w tylnej połowie ciała: na plecach, nasadzie ogona, ogonie, tylnych nogach, brzuchu. Przy silnym swędzeniu psy drapią się mocno, nawet podgryzają, dlatego poza ugryzieniami pcheł same sobie mogą zgotować dodatkowe zmiany na skórze. Zmiany te mogą zostać zainfekowane przez bakterie czy drożdżaki, przez co świąd może stać się jeszcze bardziej dokuczliwy (infekcja wtórna). Atopia to alergia na alergeny środowiskowe na przykład pyłki, trawy, roztocza kurzu czy pleśń. Swędzenie występuje wówczas „sezonowo”, na przykład podczas pylenia kwiatów. Alergeny dostają się przez skórę psa do jego organizmu. Najczęstsze okolice występowania świądu przy atopii u psa to pysk i łapy, brzuch i wewnętrzne części ud, często także uszy. Podobnie, jak przy APZS, długotrwałe drapanie może doprowadzić do dalszych zmian na skórze i spotęgować swędzenie. Przy alergii pokarmowej dochodzi do reakcji alergicznej przez określony składnik pokarmu psa. To trzecia, po APZS i atopii, najczęściej występująca alergia u psów. Czynnikiem wywołującym alergię jest często składnik pokarmu, który przez psa przyjmowany był od dłuższego czasu. Alergeny dostają się do organizmu przez jelita. Alergeny pokarmowe stanowią cząsteczki białek, pochodzące najczęściej z wołowiny, mleka i produktów mleczarskich, jaj, kurczaka, ryb i soi. Miejsca, które swędzą najczęściej w przypadku tej alergii, przypadają podobnie, jak w przypadku atopii. Świąd występuje najczęściej od 4 do 24 godzin po kontakcie psa z alergenem. Infekcja grzybicza (Dermatofitozy) Czasami infekcja dermatofitycznym grzybem Microsporum canis czy rzadziej Trichophyton mentagrophytes może prowadzić do występowania świądu. Infekcje grzybicze u psów są wprawdzie rzadkie – pojawiają się jedynie na skutek immunosupresji, niewystarczającej pielęgnacji czy kontaktu z zainfekowanym zwierzęciem. Infekcja następuje poprzez zarodniki z otoczenia. Swędzenie występuje na tych miejscach na ciele, które miały bezpośredni kontakt z zarodnikami. Do wtórnych przyczyn występowania świądu zaliczane są przede wszystkim choroby ogólnoustrojowe, przy których system odpornościowy jest osłabiony. Wskutek schorzeń takich jak niedoczynność tarczycy, zespół Cushinga (hiperkortyzolemia) czy chorób autoimmunologicznych powstają u psa przeróżne zmiany na skórze i sierści. Te rozwijają na skutek braków powstających w warstwach ochronnych skóry, osłabienia systemu odpornościowego, spowolnienia cyklu życia włosa, czy w przypadku zespołu Cushinga cienkiej, nieelastycznej skóry będącej wynikiem nadprodukcji kortyzonu. Te schorzenia objawiają się najpierw zmianami na skórze bez swędzenia. Niemniej poprzez zmiany w strukturze skóry i obniżenie wydajności układu immunologicznego bakterie i drożdżaki mają znacznie ułatwioną sprawę. Osadzają się na zmienionej skórze i wywołują infekcję. Nazywane są one infekcjami wtórnymi, rozwijającymi się na bazie istniejących już schorzeń. Pociągają one za sobą świąd. Jego intensywność zależy od intensywności infekcji wtórnej. Nużyca (demodekoza) Nużeniec bytuje w mieszkach włosowych, gruczołach łojowych oraz w warstwie rogowej naskórka. Podobnie, jak inne roztocza żywi się łojem i komórkami skóry. Nie jest jednak niebezpieczny dla zwierzęcia i sama jego obecność nie wywołuje reakcji alergicznych. Ale wystarczy nawet chwilowy spadek odporności zwierzaka, by nużeniec skorzystał z okazji i zaczął się gwałtownie namnażać, wywołując u psa zmiany na skórze. Świąd w przypadku nużycy występuje, gdy w zmianach na skórze pojawią się bakterie i drożdżaki, a więc jest dolegliwością wtórną. Utrata sierści (łysienie) u kotów występuje z różnych powodów. Najczęstszą przyczyną jest alergia skórna Niektóre typy łysienia są normalne (np. dzidziczne u kotów sfinks, łysienie małżowiny usznej u kotów syjamskich) Gdy kot łysieje, jest to objaw choroby bądź danego stanu, a nie sama choroba Utrata sierści zwykle nie wskazuje na poważną chorobę, a włosy powinny same odrastać Najczęstszymi przyczynami wypadania włosów są: alergie i przesadne wylizywanie sierści, ból (np. stawów), infekcje (np. grzybica), zaburzenia endokrynologiczne (np. nadczynność tarczycy), efekty uboczne leków, nowotwór Gdy twój kot nadmiernie gubi sierść zabierz go do weterynarza na profesjonalne badanie, samodzielna obserwacja nie wystarczy Zauważasz, że twój kot traci dużo sierści? Zaczynasz zastanawiać się, czy jest się o co martwić? Wypadanie włosów bądź łysienie u kotów może mieć różne przyczyny. Dowiedzmy się, czemu mruczki gubią sierść. Definicja wypadania sierści u kotów Czym właściwie jest wypadanie sierści u kotów? Kocia utrata włosów (zwana również łysieniem) może być całkowita lub częściowa i występuje z różnych powodów. Eksperci twierdzą, że najczęstszą przyczyną jest alergia skórna. Dr Fiona Bateman, adiunkt dermatologii w Weterynaryjnym Szpitalu Klinicznym Uniwersytetu w Georgii (the University of Georgia’s Veterinary Teaching Hospital), regularnie obserwuje wypadanie włosów u kotów. Koty gubią sierść – czy to normalne? Niektóre koty mają dziedziczne łysienie. Na przykład koty sfinks rodzą się bez włosów, które potem już nigdy im nie rosną. Innym rodzajem normalnego wypadania włosów jest tzw. łysienie małżowiny usznej (ang. pinnal alopecia) – wypadanie włosów na wewnętrznej stronie małżowiny usznej. Jest ono powszechne u kotów syjamskich i zwykle ustępuje samoistnie. Wiele dorosłych mruczków doświadcza także tzw. łysienia przedusznego (ang. preauricural alopecia). Jest to przerzedzenie sierści na obszarze skóry między uszami a oczami, co jest uważane za naturalne u kotów. Reszta kotów rodzących się z normalną sierścią może zacząć łysieć, co jest objawem choroby lub konkretnego stanu, a nie samą chorobą. Lekarz weterynarii zdiagnozuje zasadniczy problem ze zdrowiem zwierzęcia – mówi dr Bateman. Włosy kotom kiedyś odrosną… Dr Bateman mówi, że utrata sierści u kotów zwykle nie wskazuje na poważną chorobę, a włosy najczęściej odrastają. Dr Hayworth z VCA Northview Animal Hospital na przedmieściach Pittsburgha wyjaśnia, że to, jak skutecznie leczyć łysienie zależy od przyczyny. Ogólnie rzecz biorąc, jeśli uda nam się zaleczyć przyczynę, możemy sprawić, że włosy odrosną. Dotyczy to zwłaszcza nadmiernej autopielęgnacji związanej z alergiami. Jeśli więc zauważysz nadmierne wypadanie sierści u swojego kota, zdecydowanie warto udać się do lekarza – tłumaczy Dr Hayworth. 6 najczęstszych przyczyn łysienia kotów Oto sześć najczęstszych przyczyn, dla których kociaki gubią sierść. Pamiętajmy jednak, że nie jest to wyczerpana lista… Łysienie u mruczków może mieć wiele potencjalnych czynników. 1. Alergie Bardzo częstą przyczyną są alergie, szczególnie na pchły, a także nadmierna kocia higiena i wylizywanie się. Pchły mogą gryźć i drażnić każdego mruczka, ale niektóre koty mają nadwrażliwość na antygeny zawarte w ślinie owadów. Wówczas zmagają się ze strasznym swędzeniem, jeśli nabawią się uporczywych pasożytów zewnętrznych, a wiele z nich będzie przesadnie się pielęgnować, żeby sobie ulżyć. Włosy nie tylko wypadają samoistnie, gdyż koty faktycznie liżą je tak bardzo, że wyrywają sobie sierść. Nie chodzi o to, że włosy nie mogą rosnąć. Te koty wylizują je szybciej, niż trwa wymiana sierści na nową. Około 90 proc. kotów, które przybywają do naszej kliniki przesadnie się pielęgnuje – wyjaśnia dr Bateman. Czasami kot może wręcz kompulsywnie się wylizywać z powodu bólu (powstałego za sprawą uszkodzenia nerwów w skórze). W rzadkich przypadkach mruczek może się nadmiernie pielęgnować i tracić sierść z powodów psychogennych, takich jak niepokój po stresującym wydarzeniu. Bardziej prawdopodobne jest to, że koty zlizujące włosy cierpią z powodu alergii na i wszy mogą powodować swędzenie skóry kota, co prowadzi do nadmiernych czynności higienicznych i utraty sierści u kota. Roztocza, alergie pokarmowe i alergie środowiskowe również mogą powodować swędzenie i nadmierną autopielęgnację – doprecyzowuje Bateman. 2. Ból Czasami kot za bardzo liże część swojego ciała nie dlatego, że swędzi, ale z powodu bólu. Na przykład zwierzę z zapaleniem stawów może stale lizać bolący staw, ponieważ bardzo cierpi, a lizanie pomaga mu złagodzić dyskomfort. Problem w tym, że kot zlizuje wówczas sierść. Dr Bateman miała kiedyś do czynienia z kotem, który złamał żebro. Mruczek lizał bolesne miejsce tak bardzo, że wręcz wyłysiał wokół tej kości. 3. Infekcje Nie jest to tak powszechna przyczyna utraty włosów u kota, jak alergie, ale występuje. Czworonogi z chorobami zakaźnymi, takimi jak infekcje gronkowcem bądź infekcje grzybicze, mogą tracić sierść w dotkniętych obszarach. 4. Zaburzenia endokrynologiczne Kot tracący sierść może chorować na nadczynność tarczycy, która powoduje utratę wagi i inne objawy. Poza tarczycą wpływ na łysienie może mieć także nierównowaga hormonalna i podwyższony poziom sterydów w organizmie. Mieszki włosowe mogą obumierać, a przy nieprawidłowym poziomie hormonów nowe włosy nie będą odrastać. Na przykład choroba Cushinga – zaburzenie metaboliczne, które powoduje wytwarzanie zbyt dużej ilości kortyzolu – może powodować łysienie u kotów. 5. Efekty uboczne leków Niektóre leki mogą powodować wypadanie kociej sierści. Przykładowo prednizon podawany przez skórę skutkuje łysieniem i zwijaniem się małżowin usznych. Dr Hayworth uspokaja, mówiąc że odstawienie leku powinno odwrócić zaistniałe zmiany. 6. Nowotwór u kota Na szczęście nowotwór rzadko okazuje się powodem wypadania sierści. O wiele bardziej prawdopodobne jest to, że utrata włosów u pupila nie zwiastuje niczego poważnego. Jednak neoplazja (termin określający nieprawidłowy wzrost spowodowany niekontrolowanym podziałem komórek) może powodować wypadanie sierści. Innym poważnym stanem, który występuje wtórnie, jest łysienie paranowotworowe. Mowa o wypadaniu włosów, związanym ze swędzeniem i wilgotną skórą. Jednak te poważne przyczyny są rzadkie – mówi dr Hayworth. Zapamiętaj! Koty gubią sierść, to naturalne! Dlatego nie panikuj, gdy twój kot traci włosy, po prostu zabierz pupila do weterynarza na profesjonalne badanie. Są duże szanse, że to nic poważnego. Jednak nie możesz tego wiedzieć, tylko obserwując kota, dlatego ważne jest, żeby to sprawdzić – podsumowuje dr się tym artykułem:Pola BajeraMam na imię Pola. Ukończyłam Filologię Polską na UW, a obecnie kontynuuję ten kierunek na studiach magisterskich. Zaczęłam też drugie studia z Hispanistyki. Uwielbiam zwierzęta, podróże, kuchnie świata i poezję – piszę też swoją własną. Moja ulubiona rasa kota to devon rex. Odpowiedzi Martwa__ odpowiedział(a) o 22:47 Ja bym na Twoim miejscu wzięła patyczki do uszu i nasączyla je woda utleniona i przemyła uszy kota, aby wyciągnąć z nich choć trochę tego " brudu" powinno mniej swedziec. 0 0 Uważasz, że znasz lepszą odpowiedź? lub

jak złagodzić świąd u kota